Laureatem XIII edycji nagrody „Pontifici-Budowniczemu Mostów”, przyznawanej przez warszawski Klub Inteligencji Katolickiej „za zasługi w szerzeniu wartości dobra wspólnego, dialogu i poświęcenia na rzecz bliźnich“, został profesor Adam Strzembosz, profesor nauk prawny, sędzia, pierwszy Prezes Sądu Najwyższego, przewodniczący Trybunału Stanu w latach 1990-1998, Kawaler Orderu Orła Białego.
Uroczystość odbyła się w 24 października 2018 roku w siedzibie Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie.
Obchody urodzin KIK-u rozpoczęły się 24 października o godzinie 17:30 od uroczystej Mszy świętej w siedzibie Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie. Mszy świętej przewodniczył i homilię wygłosił ksiądz dr Andrzej Gałka, duszpasterz warszawskiego KIK-u, rektor kościoła św. Marcina na warszawskim Starym Mieście.
Po Mszy świętej przedstawiciel Kapituły ogłosił Laureata XIII edycji Nagrody „PONTIFICI – Budowniczemu Mostów“.
Laudację na cześć Laureata wygłosił dr Adam Bodnar, Rzecznik Praw Obywatelskich, doktor nauk prawnych, działacz na rzecz praw człowieka, w latach 2010–2015 wiceprezes Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. Zapraszamy do lektury fragmentów laudacji:
Rozpoczynając laudację dr Adam Bodnar, odnosząc się do idei stojącej za ustanowieniem Nagrody, powiedział:
„(…) [Klub Inteligencji Katolickiej ustanawiając Nagrodę „Pontifici”] chciał w ten sposób wyróżniać wybitne postaci polskiego życia publicznego „za zasługi w szerzeniu wartości dobra wspólnego, dialogu i poświęcenia na rzecz bliźnich”. Dzięki temu jakże zacnemu pomysłowi, rokrocznie możemy poznawać nowych budowniczych społecznych i intelektualnych mostów. Osoby, które posiadły umiejętność scalania naszej wspólnoty, umiejętność rozmowy z każdym i wytrwałej pracy na rzecz budowy wzajemnego zaufania. Ludzi niekoniunkturalnych. Takich, którzy starają się nigdy nie nadużywać władzy czy aktualnej pozycji politycznej, ale do wszystkiego przekonują słowem, myślą i nade wszystko własnym przykładem. Ludzi, którzy na pierwszym miejscu stawiają wartości i wysokie standardy etyczne, a nie partyjne afiliacje (…)”.
Następnie Rzecznik Praw Obywatelskich skierował słowa do Laureata Nagrody, PONTIFEXA 2018, prof. Adama Strzembosza:
„(…) mostów w życiu Pana Profesora było naprawdę wiele. (…) pierwszym takim mostem była rola, jaką odegrał Pan Profesor podczas transformacji ustrojowej w naszym kraju, gdy za sprawą „Solidarności” nastąpiło przejście od autorytarnego ustroju PRL do demokracji III RP. (…) Adam Strzembosz był bez wątpienia jednym z architektów tych przemian w sferze prawa i sądownictwa. Ponosząc ogromne ryzyko, jako jeden z pierwszych zakładał „Solidarność” sędziowską, przewodniczył podzespołowi ds. prawa i sądów podczas obrad Okrągłego Stołu, był pierwszym prezesem Sądu Najwyższego. Cokolwiek by się dzisiaj nie mówiło o tym okresie – a pada niestety wiele słów i ocen fałszywych – była to reforma głęboka, przemyślana i konsekwentna. Pozwoliła stworzyć nową Konstytucję, zbudować solidny trójpodział władz i wprowadzić wiele ważnych międzynarodowych standardów. To dlatego miedzy innymi, gdy pojawiła się dziejowa szansa mogliśmy bez większych perturbacji przystąpić do Unii Europejskiej (…)“.
Pod koniec swojego wystąpienia dr Adam Bodnar przypomniał kolejny ważny most, w którego budowę był i jest zaangażowany prof. Adam Strzembosz, mówiąc:
„(…) jesteśmy dzisiaj gośćmi warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej. (…) Przy tej okazji nie sposób nie wspomnieć o kolejnym moście budowanym przez Adama Strzembosza. To jest porozumienie i współdziałanie ludzi wierzących i niewierzących. Jeśli dobrze odczytuję intencje Pana Profesora, to zawierają się one we fragmentach Preambuły do naszej Konstytucji, gdy mówimy: „my, Naród Polski – wszyscy obywatele Rzeczypospolitej, zarówno wierzący w Boga będącego źródłem prawdy, sprawiedliwości, dobra i piękna, jak i nie podzielający tej wiary, (…). To jest ten właśnie most, którego filarami byli między innymi Tadeusz Mazowiecki i Adam Strzembosz. Ale przecież i wielka część polskiego
Kościoła Katolickiego, który w sposób otwarty, partnerski i odpowiedzialny
uczestniczył i uczestniczy w dziele demokratycznych przemian. Prawdopodobnie w wielu kwestiach światopoglądowych różnię się z Panem Profesorem, lecz w najmniejszym stopniu nie przeszkadza nam to we współpracy dla dobra wspólnego. Unikamy skrajności i ekstremizmów, szukamy tego, co ludzi łączy. Ten most również trzyma się mocno. Jego filarami są wzajemny szacunek, tolerancja, otwartość na dialog. No i oczywiście wspólne przywiązanie do Konstytucji (…)“.
Zapraszamy do lektury pełnego tekstu Laudacji wygłoszonej przez Adama Bodnara, Rzecznika Praw Obywatelskich.
W 50-lecie założenia warszawskiego Klubu Inteligencji Katolickiej (2006 r.) zarząd ustanowił doroczną nagrodę „PONTIFICI”, czyli „Budowniczemu mostów”. Każdego roku tytuł Pontifexa przyznawany jest jednej osobie „za zasługi w szerzeniu wartości dobra wspólnego, dialogu i poświęcenia na rzecz bliźnich”.
Kapitułę Nagrody stanowią Członkowie Honorowi KIK: Halina Bortnowska, Izabela i Paweł Broszkowscy, prof. Krzysztof Byrski, prof. Bohdan Cywiński, prof. Kazimierz Czapliński, bp Bronisław Dembowski, Izabela Dzieduszycka, prof. Jerzy Kłoczowski, dr Stanisław Latek, prof. Stanisław Luft, Anna i Krzysztof Łoskotowie, Anna Radziwiłłowa, Krystyna Sieroszewska, Zygmunt Skórzyński, dr Krzysztof Śliwiński, dr. Paweł Rościszewski, Zofia i Andrzej Wielowieyscy, Jan Turnau, Stefan Wilkanowicz, Henryk Wujec, dr Krzysztof Ziołkowski.
Dotychczas laureatami nagrody zostali: prof. Andrzej Zoll (2006), abp Henryk Muszyński (2007), Krzysztof Czyżewski (2008), prof. Krzysztof Zanussi (2009), Danuta Baszkowska (2010), + s. Rafaela FSK – Urszula Nałęcz + (2011), bp. Zdzisław Tranda (2012), dr Helena Pyz (2013), + ks. dr Jan Kaczkowski + (2014), o. Ludwik Wiśniewski OP (2015), ks. prof. Tomáš Halik (2016).
Nagroda ma postać statuetki, która przedstawia dwie twarze, odrębne, ale stanowiące całość, jak poszczególne kartki stanowią jedną książkę. Na odwrocie widnieje motto nagrody, którym jest cytat z Genesis, zapisany w czterech językach (hebrajski, greka, łacina i polski). Dosłownie: „Nie wiem. Czy ja jestem opiekunem mojego brata?”.