Nagrodę PONTIFICI –Budowniczemu Mostów otrzymała w 2011 roku siostra Rafaela (Urszula Nałęcz) ze zgromadzenia sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża. Dzięki jej energii i determinacji powstała w Rwandzie, w kraju tak straszliwie dotkniętym przez ludobójstwo, pierwsza szkoła dla niewidomych dzieci. To wspaniałe dzieło jest jednym z wielu w dorobku siostry, która jest również bliska tym, którzy angażowali się w działania podziemnej Solidarności i byli związani z komitetem Prymasowskim.
Uroczystość wręczenia nagrody i ogłoszenia s. Rafaeli PONTIFEXEM odbyła się w 55. rocznicę założenia Klubu, 24 października 2011 r. Prezydent Bronisław Komorowski nadał s. Rafaeli Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski, którego wręczenia podczas uroczystości dokonał min. Jacek Michałowski.
Siostra Rafaela (Urszula Nałęcz)
Po maturze w Liceum ss. Zmartwychwstanek w Warszawie zainteresowała się pracą ośrodka w Laskach. Wkrótce zrozumiała, że ta praca jest jej życiowym powołaniem. Do Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża wstąpiła 02.08.1954 r. Pierwsze śluby złożyła 15 sierpnia 1956 r., śluby wieczyste – 15.08.1963 r.
Uzupełniwszy swe wykształcenia w Instytucie Pedagogiki Specjalnej w latach 1954-1976 i 1986-1989 była pracownikiem pedagogicznym w Ośrodku Szkolno-Wychowawczym w Laskach. Ponadto w latach 1974-1979 pracowała w duszpasterstwie powołań, prowadząc liczne rekolekcje dla młodzieży w całej Polsce. W latach 1979-1986 pracowała w warszawskim klasztorze sióstr franciszkanek. Po wprowadzeniu stanu wojennego silnie zaangażowana, obok ówczesnej przełożonej generalnej matki Almy, w prace Prymasowskiego Komitetu Pomocy Osobom Pozbawionym Wolności i ich Rodzinom.
Pragnienie wyjazdu na misje pojawiło się w końcu lat 60-tych, jednakże formalna zgodę przełożonych otrzymała w 1981 r. Niestety, stan wojenny pokrzyżował te plany, które zostały zrealizowane w lipcu 1989 r. Wówczas wyjechała do Indii tworzyć tamtejszą pierwszą placówkę misyjną Zgromadzenia Sióstr Franciszkanek Służebnic Krzyża. Własną energia i pomysłowością stworzyła wkrótce ośrodek podobny do tego w podwarszawskich Laskach.
Po siedmiu latach pobytu w Indiach powróciła do Polski dla podreperowania zdrowia. W czasie pobytu w kraju była odpowiedzialna za budowę kaplicy w Szkole dla Niewidomych w Rabce oraz Domu Rekolekcyjnego w Laskach.
We wrześniu 2002 r. wyjechała do Siloe na północy RPA, aby przejąć szkołę dla niewidomych założoną przez belgijskie zgromadzenie zakonne. Jedyna taka katolicka szkoła i internat w Siloe po kilkudziesięciu latach istnienia byłyby zamknięte z braku wykwalifikowanego personelu, gdyby s. Rafaela z jedną jeszcze towarzyszką nie odpowiedziały na usilne prośby kilku biskupów afrykańskich.
W sierpniu 2006 r., namówiona przez polskiego lekarza i misjonarza, arcybiskupa Henryka Hosera, wyjechała do Rwandy, aby tam tworzyć rwandyjskie Laski.
Ośrodek w Kibeho (Rwanda) powstał, gdyż s. Rafaela odpowiedziała na dramatyczną sytuację niewidomych dzieci w kraju odbudowującym się po skutkach straszliwej rzezi wielu setek tysięcy osób oraz dzięki pomocy z Polski, USA i Niemiec gdzie udało się uzbierać pieniądze na zakup ziemi. Dzięki pomocy polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych w styczniu 2007 r. rozpoczęto budowę ośrodka, a w lutym 2008 r. przyjęto pierwszą grupę niewidomych dzieci rwandyjskich. 28 września 2009 r. ukończony ośrodek został uroczyście otwarty i poświęcony. Przez kilka lat s. Rafaela pracowała tam sama mając już przekroczone siedemdziesiąt lat. Obecnie szkoła ta z internatem są jednym z największych polskich dzieł pomocy, jakimi w ostatnich lat możemy się poszczycić. S. Rafaela koordynuje rozbudowę ośrodka w Rwandzie.
Nota biograficzna w Wikipedii: https://pl.wikipedia.org/wiki/Urszula_Na%C5%82%C4%99cz
Więcej o ośrodku w Kibeho: http://szkolawkibeho.blogspot.com/