Laureatem XVII edycji Nagrody „Pontifici-Budowniczemu Mostów”, przyznawanej przez warszawski Klub Inteligencji Katolickiej „za zasługi w szerzeniu wartości dobra wspólnego, dialogu i poświęcenia na rzecz bliźnich“, została każda Osoba Pomagająca na granicy polsko-białoruskiej.
Urodziny KIK-u rozpoczęły się 24 października o godzinie 9.00 konferencją prasową przed Pałacem Prezydenckim w Warszawie. W konferencji udział wzięli prof. Adam Bodnar, były Rzecznik Praw Obywatelskich i laureat Nagrody „Pontifici” w roku 2020 oraz prof. Krzysztof Byrski, dyplomata, były ambasador RP w Indiach i członek Kapituły Nagrody. W trakcie konferencji Jakub Kiersnowski, prezes KIK, ogłosił Laureata XVII edycji Nagrody „PONTIFICI – Budowniczemu Mostów“ przyznawanej przez Klub Inteligencji Katolickiej w Warszawie „za zasługi w szerzeniu wartości dobra wspólnego, dialogu i poświęcenia na rzecz bliźnich“.
W roku 66. rocznicy powstania KIK-u laureatem Nagrody zostaje i tytuł PONTIFEXA 2022 otrzymuje
każda OSOBA POMAGAJĄCA na granicy polsko-białoruskiej.
Laudację na cześć Laureatów wygłosił profesor Krzysztof Byrski, członek Kapituły Nagrody „PONTIFICI – Budowniczemu Mostów” i członek honorowy KIK w Warszawie, dyplomata i były ambasador RP w Indiach, indolog i nauczyciel akademicki.
Minął już przeszło rok od momentu, gdy jako mieszkańcy Polski – odwołując się do ewangelicznej przenośni – znaleźliśmy się na drodze z Jerozolimy do Jerycha. Nie czas dzisiaj na wskazywanie palcem zbójców, czy szukanie wśród nas kapłanów i lewitów. Niech oni sami dokonają rachunku sumienia i sami odpowiedzą sobie na pytanie, czy zachowali się właściwie. Dziś pragniemy oddać hołd tym wszystkim, którzy wierni swojemu człowieczeństwu, swoją postawą sprawiają, że ewangeliczna przypowieść o miłosiernym Samarytaninie staje się tak bardzo aktualna. Takich ludzi jest legion! Wśród nich najpierw zwróćmy się do licznych mieszkańców krainy – pogranicza polsko-białoruskiego, którzy poruszeni nieszczęściem błąkających się wśród bagien i ostępów leśnych, zmęczonych przybyszów z dalekiej Azji i Afryki i innych części świata, jako pierwsi wyruszyli im na pomoc, nie zważając na własne bezpieczeństwo. Wielu z was – drodzy przyjaciele – otwarło swoje domy dla tych zmarzniętych i przerażonych ludzi, dzieląc się z nimi własnym czasem, jedzeniem i ciepłym, suchym ubraniem. Wkrótce też z całego kraju zaczęli przybywać ci wszyscy, którzy zostali głęboko poruszeni losem ludzi traktowanych przez nieludzki reżim, niczym pionki w bezwzględnej grze politycznej.
(…)
Przyznając nagrodę „PONTIFICI – Budowniczemu Mostów” każdej Osobie Pomagającej przy granicy polsko-białoruskiej, Kapituła Nagrody, a z nią warszawski Klub Inteligencji Katolickiej, pragną zwrócić uwagę na bardzo konkretnego człowieka i docenić każdą z setek, a może tysięcy osób, które każdego dnia w mokrej, ciemnej i zimnej puszczy, nie zważając na warunki atmosferyczne i niezależnie od pory dnia czy nocy, poprzez konkretny gest wyciągniętej ręki zbudowały tysiące pojedynczych, a zarazem bardzo konkretnych mostów. Są to mosty najistotniejsze i najtrwalsze, bo łączące człowieka z człowiekiem. Zaś fakt, że wyciągnięta ręka skierowana jest do bezbronnego człowieka będącego w potrzebie, dodatkowo trwale ten most scala.
Trzeba mieć również świadomość, że podjęcie się pomocy potrzebującym na polsko-białoruskim pograniczu, sprzeciwiając się w ten sposób wydarzeniom jakie miały i mają tam miejsce, oznacza pogodzenie się z określonymi konsekwencjami i ryzykiem. Niejednokrotnie osoby pomagające uchodźcom i migrantom doświadczały szykan i przemocy ze strony funkcjonariuszy państwa, osób trzecich czy części opinii publicznej. Bywały zatrzymywane, aresztowane, stosowano wobec nich przeszukania, stawiano im zarzuty, grożono karami więzienia, wyrzuceniem z pracy, niszczono ich mienie, a nawet nazywano „durniami” czy „zdrajcami”. Zarazem Osoby Pomagające były też świadkami przemocy wobec tych, którym niosły pomoc.
Pełny tekst Laudacji wygłoszonej przez prof. Krzysztofa Byrskiego.
Wręczenie Nagrody odbyło się 24 października o godzinie 16.30 w Białowieży.
W trakcie spotkania w Białowieży przedstawiciele Kapituły wręczyli PONTIFEXOM dyplomy oraz statuetkę, która przedstawia dwie twarze, odrębne, ale stanowiące całość, jak poszczególne kartki stanowią jedną książkę. Na odwrocie jest cytat z Genesis, w czterech językach (hebrajskim, grece, łacinie i polskim):
Nie wiem. Czy ja jestem opiekunem mojego brata?
Spotkanie zakończyliśmy koncertem połączonych sił zespołów Biele oraz Chłopcy z Nowoszyszek.
