Sekcja Wschodnioeuropejska naszego KIK-u organizuje tej jesieni, podobnie jak w minionych latach, kolonie dla dzieci z Ukrainy - ofiar działań wojennych i konfliktu zbrojnego, trwającego na wschodzie Ukrainy.

Sekcja zaplanowała trzy dwutygodniowe turnusy terapeutyczne oraz jeden tygodniowy turnus „w rodzinach”. Każdy turnus to 32 dzieci, opiekunowie i psycholog.

Dzieci – ofiary działań wojennych i konfliktu zbrojnego – pojęcie to określa wg ukraińskiego prawa dzieci, które:

mieszkają w strefie ATO, zarówno po stronie ukraińskiej, jak i niekontrolowanej przez ukraińskie władze; z rodzin przesiedlonych wewnętrznie; zostały ranne wskutek działań wojennych; straciły w skutek działań wojennych jedno z rodziców, lub oboje rodziców, lub jedno z rodziców zostało ciężko rannych (ten punkt dotyczy głównie dzieci żołnierzy, broniących wschodnich granic Ukrainy).

Turnusy terapeutyczne przeznaczone są dla dzieci, w których życiu traumatyczne wydarzenie odbyło się niedawno lub zostawiło trwały ślad. Podczas takich dziesięciodniowych pobytów w Polsce w ośrodkach wypoczynkowych młodzież będzie znajdowała się pod opieką psychologa, który będzie prowadził z nimi również zajęcia, młodzież będzie również brała udział w zajęciach z arteterapii i innych. Oprócz tego dzieci będą brały udział w wycieczkach, będą miały zorganizowany czas tak, by mogły wypocząć, przepracować traumę, ale także poznać Polskę. Obecność psychologa i tłumacza jest konieczna dla projektu ze względu na stan dzieci i ich komfort. Turnusy z założenia mają mieć charakter terapeutyczny.

Drugi format  - turnusy „w rodzinach” - jest przez nas praktykowany od 2015 roku. Dzieci przyjeżdżają do Polski na tydzień i są przyjmowane przez rodziny, których dzieci chodzą do jednej szkoły, a najczęściej jednej klasy. Dzieci mieszkają w rodzinach po dwoje, dla ich większego komfortu. Rodziny zapewniają im zakwaterowanie i wyżywienie, a także organizują czas wolny poza czasem zorganizowanym przez KIK. Rodziny rekrutowane są przez szkołę, z którą współpracujemy. Z chętnych, którzy się zgłaszają, wychowawcy klas, znający dzieci i rodziców, wraz z dyrekcją wybierają te rodziny, które mają odpowiednie warunki by przyjąć dzieci z Ukrainy. Rodziny są uprzednio informowane o obowiązkach i odpowiedzialności, które na siebie przyjmują. Dowiadują się również, jakie dzieci będą mieli pod opieką, są instruowani przez ukraińskiego psychologa, jak mają postępować z dziećmi. Wszyscy rodzice otrzymują nr telefonu do koordynatorki, tłumacza i psychologa, pod który całodobowo mogą dzwonić w razie problemów podczas pobytu dzieci.

Co najmniej jeden dzień dzieci polskie i ukraińskie spędzają wspólnie w szkole, w praktyce są to na ogół 2-3 dni. Jest to forma wypoczynku dla dzieci, które już w pewnym stopniu poradziły sobie z traumą, potrzebują jednak ciągle wsparcia. Jest to również szansa do wzajemnego poznania się młodzieży z Polski i Ukrainy.

Będzie to trzeci taki projekt organizowany przez KIK. W tym roku naszym partnerem również będzie Szkoła św. Teresy w Podkowie Leśnej.

Tegoroczne kolonie odbędą się w Podkowie Leśnej w dniach 28 września – 6 października oraz w Małem Cichem w dniach 1-10 października, 20-29 października i 15-24 listopada.

Kolonie finansowane są w ramach projektu „Kolonie rodzinne i terapeutyczne dla dzieci – ofiar działań wojennych  i konfliktu zbrojnego na Wschodzie Ukrainy” przez Departament Pomocy Humanitarnej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów.

W minionym latach pokazaliście Państwo, że los naszych Rodaków na Litwie nie jest Wam obojętny – za co jeszcze raz dziękujemy. Nawiązana wówczas współpraca rozwija się i chcielibyśmy również w tym roku pomóc, nie tylko polskim kombatantom na Litwie, których z roku na rok jest coraz mniej, ale także ich rodzinom i innym rodakom, którzy tego wsparcia potrzebują. Tradycyjnie chcielibyśmy w tym roku przed Świętami Wielkiej Nocy przekazać im paczki żywnościowe. Dystrybucją darów zajmuje się znana nam młodzież z zespołu Randeo Anima. W tym roku poza tradycyjnymi paczkami, takimi jak w latach ubiegłych, będziemy chcieli przygotować kilka paczek przeznaczonych dla konkretnych potrzebujących osób. Chcemy, aby te osoby otrzymały to, czego najbardziej potrzebują w danym momencie. I właśnie młodzież z Podbrzezia i Glinciszek przygotowała spis takich potrzebnych rzeczy.

Poniżej znajdą Państwo wykaz przedmiotów do paczki oraz potrzeby konkretnych rodzin.

Paczki te sami zawieziemy i przekażemy Rodakom z rejonu Wileńszczyzny. Na paczki czekamy w siedzibie Klubu w godzinach pracy do 10 kwietnia.

Każdy, kto chciałby wspomóc tę akcję proszony jest o przygotowanie paczki, w której powinny znaleźć się takie artykuły:

Cukier - 2 kg; Konserwy mięsne lub rybne 2 sztuki; Sucha wędlina wędlina paczkowana próżniowo; Ryż 1 kg; Kasza 2 paczki; Herbata; Herbata owocowa; Kawa mielona i rozpuszczalna; Kakao; Czekolada 4-5 sztuk; Kukurydza, groszek, fasola w puszce; Makaron 2 opakowania; Owoce w puszce (mandarynka, ananas, brzoskwinia itp.); Słodycze (batony, cukierki, czekoladki); Olej 1 litr; Mydło; Proszek do prania; Płyn do zmywania;

I dwie rzeczy najważniejsze: polska książka i list lub kartka z życzeniami napisanymi od serca.

Paczki należy dostarczyć do Klubu do 10 kwietnia.

Z listu naszych partnerów z Wileńszczyzny:

„Oprócz uniwersalnych paczek, jeśli zostaną pieniądze, to mile są widziane kołdra, poduszki, pościele, materace dmuchane (do spania), kremy itp. Dla osób w podeszłym wieku: środki higieniczne, na ile pamiętam firmy SENI, a dokładniej wkładki urologiczne dla pań, wilgotne chustki pielęgnacyjne czy też krem-żel aktywizujący, aktualne dla seniorów też maści przeciwbólowe (o wiele tańsze są polskich producentów, u nas importowane są drogie). Mamy też młodą rodzinę, (raczej młoda dziewczyna, jeszcze nastolatka), są w trudnej sytuacji finansowej, ich rodzice również nie mogą im pomoc, na wiosnę oczekują noworodka, dlatego potrzebują pomocy. Otrzymali mieszkanie socjalne, tak naprawdę więcej niczego i nie mają. Dlatego potrzebują wszystkiego, czego trzeba do życia - sprzęty kuchenne (mikser, mikrofalówka, garnki, patelnie), inne też sprzęty (np. żelazko itp.)”.

W kwietniu zorganizujemy transport na Wileńszczyznę. Można też dokonać wpłat na konto Sekcji Wschodnioeuropejskiej: 69 1560 0013 2000 1706 4454 5706, jako tytuł wpłaty należy napisać „Darowizna na cele statutowe – paczka na Wileńszczyznę”.

Wpłaty można też przekazywać gotówką w księgowości Klubu.

Będziemy również zbierać książki dla polskiej biblioteki w Glinciszkach. Nie chodzi jednak o klasyczną literaturę. Tej na Wileńszczyźnie jest pod dostatkiem. Brakuje dobrej, współczesnej literatury młodzieżowej. Jeśli ktoś z Państwa mógłby przekazać takie książki będziemy bardzo wdzięczni.

Wszystkim z góry dziękujemy za pomoc i zaangażowanie.

Katarzyna Materkowska i Marek Kielanowski

Świtało, gdy wyjechaliśmy pełnym samochodem darów, zebranych przez mieszkańców Podkowy Leśnej, w drogę do Małego Cichego.Drogi mamy świetne, więc dotarliśmy bez przeszkód, choć na Podhalu zaskoczyła nas zima. Pensjonat „Tatry”, w którym zakwaterowane były dzieci z Ukrainy okazał się nie tylko przyjazny, ale też przygotowany na każdą porę roku, więc było w nim przytulnie i ciepło. Sympatyczne pokoiki rozmieszczone na 4 piętrach domu, choć nie góralskiego, to jednak utrzymanego w góralskim stylu, dawały komfort wspaniałego wypoczynku, a duża sala jadalna i świetlica pozwalały na pełną integrację.

Przyjechaliśmy jako KIK-owscy wysłannicy Świętego Mikołaja, o którego zwyczajach w różnych krajach trochę dzieciom poopowiadaliśmy. Torby pełne łakoci sprawiły, że lody szybko zostały przełamane i dzieci w rewanżu odegrały dla nas prawie godzinne przedstawienie, na które złożyły się nie tylko wiązanki tańców ukraińskich, ale pokaz walk zapaśniczych wykonany przez chłopców czy indywidualny popis baletowy dziewczynki, uczestniczki ukraińskiej grupy baletowej. Były deklamowane wiersze i w rożnych konfiguracjach śpiewane bardziej lub mniej poważne piosenki ukraińskie. Całość przedstawienia zakończyły „Sokoły”, których dzieci nauczyły się w trakcie trwania kolonii i do których i my mogliśmy się dołączyć.. W ten sposób natychmiast znaleźliśmy się „w grupie” i już razem spędzaliśmy czas aż do naszego i ich odjazdu.

Ponieważ był to już koniec ich pobytu mogliśmy zaobserwować jak bardzo dzieci się ze sobą zżyły i co zostało dokonane w trakcie ich dwutygodniowego pobytu. Przede wszystkim były to bardzo wesołe dzieci nie rozmawiające już o przebytej traumie a o tym wszystkim czym żyły w ciągu ostatnich dwóch tygodni. Wszystko ich interesowało i cieszyło. Dlatego też, co mogliśmy zaobserwować, niezwykle szybko zintegrowały się z dziećmi zespołu „Giewont” w Olczy przez które zostały zaproszone i wspólnie z nimi uczyły się podstawowych kroków tańca góralskiego, oraz śpiewały piosenki zarówno ukraińskie jak i polskie. Widać było jak łatwo nawiązywały kontakt i jak przyjazne były wzajemne relacje. Szkoda tylko, że było to tak krótko, bo na pewno zaowocowałoby to trwalszymi przyjaźniami.

Z powodu zimna skrócone zostały niestety dłuższe wycieczki w Tatry, pomimo to dzieci były w Dolinie Strążyńskiej i obejrzały wodospad Siklawa. Były w Kuźnicach i dotarły do kolejki na Kasprowy. Wjechały kolejką na Gubałówkę i poszły na Butorowy Wierch. A w drodze powrotnej skorzystały ze zjeżdżalni – Góralski Ślizg, co bardzo im się podobało. W zamian wydłużony miały pobyt w termach w Chochołowie, gdzie bez ograniczeń spędziły pół dnia w wodach termalnych i na licznych basenach.

W miarę możliwości i niezwykłej życzliwości Urzędu Miasta Zakopane, który za sponsorował wiele dodatkowych atrakcji dzieci miały zajęcia sportowe i edukacyjne podczas których poznawały Polskę a szczególnie Podhale. W tej pierwszej integracji pomagały dzieci z Zespołu Szkół Społecznego Towarzystwa Oświatowego. Dzieci nie tylko podziwiały, ale też same malowały tatrzańską przyrodę. Wykonały też piękne kwiaty z bibuły.

W trakcie swojego pobytu korzystały z Aqua Parku w Zakopanem. Były w Centrum Edukacji Przyrodniczej Tatrzańskiego Parku Narodowego. Odwiedziły Izbę Regionalną „U Gąsienicy” w Murzasichlu gdzie wysłuchały opowieści o pierwszych osadnikach, zwyczajach pasterskich, zbójnikach, muzyce i stroju oraz gry na różnych instrumentach oraz obejrzały pokaz tańca góralskiego. Były też w Papugarni.

Wieczorami dzieci uczestniczyły w różnego rodzaju zajęciach i konkursach integrujących grupę jak gry planszowe, tenis stołowy i dyskoteka. Pomimo bardzo intensywnego programu dzieci były niezmordowane i stale łaknęły czegoś nowego. Dodatkową atrakcją była wycieczka do Krakowa, gdzie oprócz zwiedzania miasta, odwiedziły Manufakturę „Ciuciu” gdzie obserwowały przebieg procesu powstawania cukierków. Przeżyciem była też wizyta w Urzędzie Miasta Zakopane, podczas której dzieci ubrane w stroje ukraińskie dziękowały p. vice burmistrz Agnieszce Nowak Gąsienicy za czas spędzony w Zakopanem wręczając prze siebie wykonane kwiatki i prezentując koncert pieśni ukraińskich, a potem z mównicy wcielając się w rolę radnych.. Ja ze swojej strony również w imieniu Klubu Inteligencji Katolickiej w Warszawie podziękowałam za serce i wkład Urzędu w organizację pobytu dzieci na Podhalu. Była to dla nich niezapomniana przygoda. Czas beztroski i możliwość zapomnienia o przeżytych traumach.

Uczestniczyliśmy też w wieczornym pożegnaniu, które przeszło wszystkie nasze oczekiwania. Autentyczne łzy i obietnice, że tak naprawdę się nie rozstajemy. Deklaracje powrotu i przyjaźni były naprawdę szczere.

Joanna i Bogdan Kurella

Wojna nie wybiera. Nasze społeczeństwo dokładnie poznało tę lekcję. Najbardziej poszkodowanymi ofiarami każdego konfliktu są zawsze ci najsłabsi – dzieci. To im, często nawet niezorientowanym jeszcze w przyczynach wydarzeń, nagle wali się świat. Znika ktoś, kto był im ostoją, poczuciem bezpieczeństwa, oparciem. W prawie każdej naszej rodzinie przekaz tych tragicznych lat jest wciąż żywy, są jeszcze wśród nas ci, którzy tego doświadczyli. Żywą, nawet po wielu latach, jest pamięć o tych, którzy wtedy do tych najbardziej potrzebujących wyciągnęli rękę. Pamiętamy środowiska, które przyjęły nasze cudem ocalone z syberyjskiego zesłania dzieci w Iranie, Iraku, Australii czy krajach afrykańskich. Dziś mamy szansę choćby w drobnej części ten otrzymany dar pomocy przekazać dalej. Wierzymy, że te dzieci będą kiedyś pamiętały, że w tragicznych dla nich dniach tu właśnie ktoś do nich wyciągnął rękę. Chcemy by ta inicjatywa, w której angażują się coraz szersze kręgi polskich rodzin była swoistą formą budowania mostów miedzy naszymi krajami.

Wojna na Ukrainie, która praktycznie zniknęła z przekazów medialnych, toczy się nadal. W walkach zginęło ponad 10 tysięcy ludzi, dwa razy więcej jest ciężko rannych, a większość ofiar to ojcowie, bracia tych najsłabszych. Wojna nie wybiera. Wśród naszych podopiecznych zdarzają się dzieci zarówno z rodzin bardzo ubogich, jak i takie, których dotychczasowe warunki bytowe nie odbiegały od tych, w jakich my żyjemy. Ale one wszystkie oczekują naszej pomocy.

Pod koniec końcu października Sekcja Wschodnioeuropejska zorganizowała kolejną, piątą już, ośmiodniową edycję kolonii rodzinnych dla dzieci żołnierzy poległych w walkach z rosyjską agresją na Ukrainie. Wcześniej, organizowaliśmy takie pobyty w Krzyżowej, w Olsztynie, dwa razy w Warszawie. W każdym turnusie uczestniczyło co najmniej trzydzieścioro dzieci, które w ostatnim czasie straciły kogoś najbliższego. Tym razem naszym partnerem była Szkoła Podstawowa im św. Teresy w Podkowie Leśnej. Jesteśmy pod ogromnym wrażeniem pracy i zaangażowania całej społeczności szkolnej. Na czas pobytu naszych gości pan Dyrektor Grzegorz Dąbrowski tak zmodyfikował zajęcia lekcyjne, aby dostosować je do wizyty naszych gości, a uczniowie z rodzin przyjmujących dzieci ukraińskie miały w tych dniach specjalne prawa w zakresie odpytywania i sprawdzianów. Za tydzień dla naszych podopiecznych rozpoczynamy trzy kolejne turnusy kolonii terapeutycznych, w których weźmie udział ponad setka dzieci z Ukrainy. Tym razem będziemy korzystali ze wsparcia środowiska zakopiańskiego.

Przyjazd grupy planowany był na sobotę ok. godz. 9 rano, ale już o 6 dostaliśmy wiadomość, że wszyscy są już na miejscu, więc na obiecane śniadanie musieli trochę poczekać. Sobota i niedziela to były tradycyjne już dni w rodzinach. Ukraińskie dzieci uczestniczyły w codziennym, acz na pewno trochę odświętnym życiu rodzinnym. Były wyprawy na basen, na wycieczki, spotkania rodzinne, zakupy i oczywiście niedzielna Msza święta.

W poniedziałek były specjalne zajęcia integracyjne, ćwiczenia z robotyki, prace komputerowe i gry zespołowe. Dzięki temu nasi gości mogli poznać się nie tylko ze swoimi gospodarzami, ale i z innymi rówieśnikami. Wielkie wrażenie zrobiła tez na nich sama szkoła, jakże różna od tych, które większość zna ze swojego kraju.

We wtorek pojechaliśmy do pobliskiego ośrodka jeździeckiego, gdzie oprócz samej jazdy konnej mieliśmy ognisko z pieczeniem kiełbasek. Bardzo dziękujemy Bietce Konopce i wszystkim pracownikom ośrodka jeździeckiego w Kozerkach za wspaniałe przyjecie. Pogoda niezbyt nas rozpieszczała, w pewnym momencie zaczął padać deszcz, więc korzystając z wolnego czasu cała grupą odwiedziliśmy Muzeum Motoryzacji w Otrębusach.

Tam okazało się, że jedna z pracownic pochodzi z Ukrainy i jej mąż też jest żołnierzem, wiec z chęcią podjęła się roli tłumacza. To był jedyny dzień bez Kasi, która zawsze pełni również funkcje tłumacza. Ekspozycja starych samochodów jest tylko częściowo zadaszona, a dzieci były już bardzo zmoknięte i przemarznięte. W związku z tym bardzo ucieszyło nas, że pani dyrektor Muzeum zaprosiła nas wszystkich na gorącą herbatę w ciepłym pomieszczeniu.

W środę choć pogoda nadal nie była najlepsza, nasi goście razem z dziećmi goszczących ich rodzin pojechały do Puszczy Kampinoskiej, gdzie oprócz ciekawej wycieczki odbyły się zajęcia edukacyjne prowadzone przez pracowników Kampinoskiego Parku Narodowego. Po takich atrakcjach wspólny obiad w zajeździe w Zaborowie smakował wyśmienicie.

Środa to kolejny dzień zajęć poza szkołą. Rano cała grupa z Kasią udała się do parku trampolin, gdzie wreszcie do woli mogli zużyć nagromadzoną energię. Wczesnym popołudniem dzieci przyjechały do Klubu, gdzie były zaplanowane zajęcia z arteterapii. Zajęcia prowadzone były przez wykwalifikowanych terapeutów, a wszystko koordynowała i tłumaczyła Kasia. W ramach zajęć dzieci najpierw odwzorowywały na arkuszach papieru swój cień, a potem za pomocą farb wypełniały je kompozycjami mającymi odwzorować ich wnętrze. Trzeba przyznać , że analiza tych prac robiła na nas wrażenie. Jak Państwo wiedzą ten projekt jak i jego następne trzy tury, które odbędą się w Murzasichlu w prawie 90% finansowany jest ze środków Kancelarii Prezesa Rady Ministrów. W związku z tym czwartkowe zajęcia w Klubie odwiedziła Szefowa Departamentu Humanitarnego KPRM p. Minister Beata Kempa. Sam projekt i jego realizacja przez Klub spotkały się ze strony p. Minister z dużym uznaniem. Wizyta była relacjonowana przez wielu dziennikarzy co wprowadziło sporo zamieszania, ale upominki przygotowane przez Kancelarię i miłe rozmowy szybko przywróciły im dobry nastrój.

Piątek to był ostatni dzień w szkole. Po wspólnych zajęciach sportowych dzieci udały się do goszczących ich rodzin, gdzie wspólnie z gospodarzami przygotowywały potrawy na wieczorna uroczystość.

O 17.30 spotkaliśmy się wszyscy pobliskim Kościele św. Krzysztofa gdzie pod przewodnictwem księdza proboszcza odmówiliśmy wspólnie po polsku i po ukraińsku różaniec w intencji pokoju na Ukrainie. Serce się ściskało kiedy czasie modlitwy na twarzach tych dzieci widzieliśmy łzy. Potem powiedzieli nam, że było to dla nich wspaniałe i wzruszające przeżycie.

Po nabożeństwie w szkole odbyła się uroczystość podsumowująca pobyt. Poza Panem Dyrektorem wystąpiła przedstawicielka ambasady Ukrainy, Pan Burmistrz Podkowy Leśnej, a także wiceprezes KIK Piotr Ciacek, którego dwujęzyczne przemówienie zrobiło ogromne wrażenie. A potem już był poczęstunek i wręczanie prezentów, które zorganizowali rodzice ze szkoły. Dzieci z uroczystości wyszły oszołomione i obładowane paczkami. Nie zapomniano też o opiekunkach paniach Raisie i Swietłanie, a także o panu kierowcy. Oni też zostali by nie powiedzieć „puszczeni z torbami”.

Sobota i niedziela to kolejne dwa dni w rodzinach. Znów wspólne wyprawy, zabawy, wizyty. Część najbardziej potrzebujących dzieci zostało „obkupionych” w najpotrzebniejsze ubrania, a jedno nawet przeszło konieczny zabieg stomatologiczny. Wszystko oczywiście dzięki pomocy i zaangażowaniu Rodziców ze szkoły św. Teresy. Bardzo im za to dziękujemy.

Jak niektórzy Państwo wiedzą na tydzień przed planowanym przyjazdem dzieci powstało niezależne od Klubu zagrożenie, że ani ten, ani kolejne turnusy kolonii się nie odbędą. Chciałbym w tym miejscu osobiście podziękować Prezesowi Kubie Kiersnowskiemu a także p. Minister Beacie Kempie i wszystkim innym osobom, które przez swoje zdecydowane i skuteczne działanie nie dopuścili, żebyśmy zawiedli tych, którzy liczyli na naszą pomoc.

Marek Kielanowski

- Będziemy podróżować normalnym dużym autokarem - WC, barek, DVD, nagłośnienie, klimatyzacja (sprawna).

- Zakwaterowanie w hotelach średniej kategorii, a w Kamieńcu u sióstr. Postaramy się, aby pokoje były 2-3 osobowe.

- Program zwiedzania pod kierunkiem pani Luby Lewak (ci, którzy byli w zeszłym roku we Lwowie pamiętają)

Wstępny plan wygląda tak:

Środa 25 maja - o poranku wyjazd z Warszawy spod Dworca Stadion. Po południu dojazd do Lwowa, zakwaterowanie i wyjście na obiadokolację w mieście. Potem czas wolny we Lwowie, wieczorne spacerowanie, biesiadowanie w grupach. Nudno nie będzie.

Czwartek 26 maja – po śniadaniu wyjazd na trasę Olesko, Podhorce, Ławra Podczajowska . Obiadokolacja i nocleg w Krzemieńcu. Msza święta.

Piątek 27 maja – po śniadaniu wyjazd do Wiśniowca, Zbaraża, Trembowli i Skały Podolskiej. Obiadokolacja i nocleg nieopodal zamku w Kamieńcu Podolskim.

Sobota 28 maja – po śniadaniu i wypadzie na zamek wyjeżdżamy do Chocimia, Okopów św. Trójcy, Jazłowca. Biesiadujemy i nocujemy w Stanisławowie. Tu może będzie korekta (Zaleszczyki i Kołomyja).

Niedziela 29 maja – w planach Halicz, krótki postój we Lwowie  (może Msza św. w Katedrze łacińskiej) i wyjazd do Warszawy tak, aby spróbować dotrzeć ok. północy. Po drodze postaramy się zatrzymać na chwilę zadumy w miejscach Zagłady przy ul. Janowskiej we Lwowie i w Bełżcu.

Dokładne godziny przyjazdu w środę do Lwowa i powrotu w niedzielę do Warszawy uzależnione są od sprawności w przekraczaniu granicy.

Wstępny koszt wyprawy 750 zł/os. W ramach tej ceny oferujemy: transport, śniadania i obiadokolacje, opiekę przewodnika, bilety do muzeów, ubezpieczenie. Ze względu na „płynność” cen na Ukrainie ostateczny koszt wyprawy będziemy mogli podać nie wcześniej niż miesiąc przed wyjazdem.

Posiłki i napoje na trasie i w ciągu dnia – we własnym zakresie. Ceny na Ukrainie są znacznie niższe niż w Polsce.

Osoby zainteresowane udziałem prosimy o wstępne deklaracje mailowe na adres [email protected]. W zgłoszeniu trzeba podać imię, nazwisko, telefon i adres mailowy.

Liczba miejsc ograniczona – liczy się kolejność zgłoszeń.

Informacje telefoniczne – Marek Kielanowski – tel. 501 34 80 43.

Marek Kielanowski – Przewodniczący Sekcji Wschodnioeuropejskiej

Marta Chrząstowska-Wachtel – Sekretarz Sekcji Wschodnioeuropejskiej

Sekcja Wschodnioeuropejska przygotowuje się do następnego polsko-białoruskiego projektu! Szukamy kandydatów na lektorów języka polskiego!

„Polski dla Polonii” to projekt zakładający intensywny kurs języka polskiego dla 18 pełnoletnich przedstawicieli Związku Polaków na Białorusi. Dwutygodniowy kurs obejmuje 50 godzin zajęć językowych oraz wyjścia kulturalne i interakcje społeczne, które wzmocnią zdobyte przez beneficjentów kompetencje językowe.

Kurs językowy dla Polonii zostanie poprzedzony przez bezpłatne profesjonalne szkolenie dla osób, które chciałyby zostać lektorami języka polskiego dla obcokrajowców. Takie szkolenie zajmie w sumie 25h i będzie poprowadzone przez znaną na rynku firmę "Klub Dialogu". Osoby, które wezmą w nim udział, poprowadzą następnie pod okiem supervisora kurs językowy dla gości z Polonii. Każdy lektor będzie odpowiedzialny za poprowadzenie zajęć z języka polskiego dla jednej z trzech 6-osobowych grup (łącznie 50h), dzięki czemu od razu zdobędzie doświadczenie praktyczne (staż) połączone z informacją zwrotną (superwizja). Wszelkie pomoce dydaktyczne będą zapewnione. Uczestnicy kursów otrzymają certyfikaty potwierdzające udział w szkoleniu. Lektorów szukamy wśród osób pełnoletnich, o wykształceniu i zainteresowaniach ukierunkowanych lingwistycznie i dyspozycyjnych w czasie trwania projektu tj.:

14-18 września 2015 – 5 x 5h – kurs dla lektorów oraz 3-13 listopada – 10 x 6h (w tym godzinna przerwa obiadowa) w godz. 9 – 15 – kurs dla Polonii Rekrutacja na szkolenie dla lektorów jest tożsama z deklaracją prowadzenia 50 h kursu języka polskiego dla Polonii.

Liczba miejsc jest ograniczona! Grupa lektorów może liczyć maksymalnie 5 osób.

Mile widziane zgłoszenia osób, które zaangażują się także w część pozalekcyjną – wyjścia do warszawskich muzeów i innych instytucji kultury jako opiekunowie grupy.

Nabór jest wciąż otwarty. Na zgłoszenia czekamy pod adresem: [email protected]

Pomagamy również dzieciom z rodzin, które wojna zmusiła do ucieczki i którzy w Polsce starali się o status uchodźcy i pomoc. Od lutego 2015 roku wysyłamy dzieci, które mieszkają wraz z rodzinami w ośrodkach dla uchodźców lub sa przez nie objęte pomocą na międzynarodowe kolonie organizowane przez Fundację „Krzyżowa” dla Porozumienia Europejskiego. Zimą są to kolonie pod hasłem „Przygoda zimowa”, latem „Kuźnia Artystyczna”. Podczas tych spotkań młodzi Ukraińcy poznają kolegów i koleżanki z Polski, Niemiec i Czech, odkrywają swoje pasje i talenty w czasie warsztatów z garncarstwa, sztuki cyrkowej, muzyki, poznają wspólnie historię Krzyżowej, wyjeżdżają na wycieczki do Wrocławia czy Świdnicy, uczą się nawzajem swoich języków. Z wielką radością obserwujemy jak odmienieni wracają po tygodniu tak intensywnego czasu, jak nawiązują nowe kontakty i rozwijają swoje pasje i umiejętności komunikacyjne. W tym momencie ze względu na brak środków zawiesiliśmy wysyłanie młodzieży do Krzyżowej, bardzo chcielibyśmy jednak powrócić do tej współpracy z Fundacją i jednocześnie formy pomocy młodym Ukraińcom.

Wraz z rozpoczęciem konfliktu zbrojnego na wschodzie Ukrainy pojawił się pomysł, by wesprzeć dzieci, którym wojna zabrała rodziców lub ich walczący ojcowie zostali ciężko ranni. Pierwszy przyjazd młodzież zorganizowaliśmy wspólnie z Fundacją „Krzyżowa” dla Porozumienia Europejskiego i dzięki wsparciu z Fundacji „Agora” - na dwutygodniowe kolonie letnie w 2014 roku przyjechało prawie 30 dzieci żołnierzy walczących na froncie. Do Krzyżowej młodzież przyjechała jeszcze raz w późniejszym terminie. W listopadzie 2015 roku zaprosiliśmy młodzież na Mazury, gdzie również odbyły się dwie edycje. Wtedy to pierwszy raz dzieci spędziły jeden dzień w polskich rodzinach. Od tego momentu projekt ewaluował i od 2016 roku ukraińskie dzieci przyjmowane były przez rodziny z Gimnazjum im. Wojska Polskiego i Liceum im Hoffmanowej. W 2017 roku przyjęliśmy dwie grupy – w marcu i listopadzie. Projekt udaje nam się realizować dzięki wsparciu indywidualnych sponsorów we współpracy z ukraińską organizacją Szpital Majdanu, który wybiera najbardziej potrzebujące dzieci. Staramy się by czas spędzony w Polsce był wypełniony atrakcjami – wizytą w Aqua Parku, Parku Trampolin, wycieczką do Puszczy Kampinoskiej etc. Chcemy by dzieci i młodzież mogły odpocząć i choć na chwilę zapomnieć o problemach i smutnej rzeczywistości. Jest to również szansa do spotkania i współpracy między młodzieżą polską i ukraińską. W ten sposób obydwie grupy poszerzają swoje horyzonty, powstają trwałe międzynarodowe przyjaźnie. Taką pomocą objęliśmy już ok 200 dzieci. Następną edycję tego projektu planujemy na maj 2018 roku, tym razem przy współpracy rodzin ze Szkoły Przymierza Rodzin w Warszawie. Koszt takiego przyjazdu dzieci to ok 18 tysięcy złotych, w tym więcej niż połowa to koszty podróży.

Od początku działania Sekcji staramy się również pomagać tym, którzy potrzebują wsparcia materialnego w swojej trudnej sytuacji finansowej. Zbieraliśmy rzeczy dla domu dziecka pod Żytomierzem, Berdyczowem, dla rodzin z Drohobycza. Zorganizowaliśmy także zbiórkę darów dla podopiecznych szkoły z internatem w Łopatyniu k. Lwowa. Pensjonariusze są w wieku 6 – 18 lat, większość z nich to sieroty i dzieci z bardzo ubogich rodzin. Dary były zbierane od 10 do 25 kwietnia 2016 roku, a następnie w kilku transportach przewiezione na Ukrainę i przekazane proboszczowi katolickiej parafii, która sprawuje opiekę nad tą placówką. Staramy się zawsze odpowiadać na realne potrzeby obdarowywanych, cieszymy się, że możemy zawsze liczyć na hojność społeczności kikowskiej.

Podczas współorganizacji wydarzenia „Modlitwa za Ukrainę” poznaliśmy naszego partnera – organizację Eleos-Ukraine. Jest to organizacja, która posiada swoje ośrodki w kilku większych miastach Ukrainy (Kijów, Odessa, Charków) i działa na rzecz dzieci i młodzieży. Wspólnie przygotowaliśmy a następnie zrealizowaliśmy dwa projekty edukacyjne. Działania zostały sfinansowany w ramach programu RITA Przemiany w Regionie. Projekty realizowane były w latach 2015-2016. W 2015 roku w ramach projektu „Mini-projekty – małe działania, duże zmiany” ponad 40 osób wzięło udział w szkoleniu wzmacniającym umiejętności animacji czasu dzieci i młodzieży oraz pracy metodą projektową. Projekt miał na celu wsparcie rozwiązywania problemów społecznych i socjalnych (szczególnie w skupiskach uchodźców wewnętrznych na Ukrainie), przeszkolenie przyszłych edukatorów i wychowawców dzieci i młodzieży, a także wzmocnienie potencjału naszego partnera. Kontynuacja projektu nastąpiła w 2016 pod nazwą „Mini projekty - małe działania, duże zmiany 2.0”. Projekt został rozszerzony o wizytę studyjną w Warszawie ukraińskich animatorów pracujących w świetlicach środowiskowych, którzy następnie przekazywali swoją wiedzę podczas szkoleń w placówkach regionalnych naszego partnera Eleos-Ukraine w Odessie, Tarnopolu, Chersoniu i Mariupolu. Pragniemy nadal kontynuować współpracę z Eleos-Ukraine w zakresie projektów edukacyjnych.

Sekcja Wschodnioeuropejska powstała w styczniu 2014 roku. Gwałtowne wydarzenia jakie toczyły się na Ukrainie skłoniły nas do jak najszybszego włączenia się w akcję pomocy dla poszkodowanych. Naszą pomoc postanowiliśmy zorganizować tak, aby była maksymalnie skuteczna i zaspokajała konkretne potrzeby. Dzięki zaangażowaniu i znajomościom Elżbiety Konopki nawiązaliśmy kontakt z lekarzami z Medycznej Służby Majdanu i z nimi koordynowaliśmy poszczególne działania. Pomoc realizowana przez KIK była oceniana jako celowa i skuteczna. W ramach tej pomocy zebraliśmy ponad 80 tysięcy złotych, które przeznaczyliśmy na zakup specjalistycznego sprzętu medycznego – kardiomonitory, koncentratory tlenu. Przy współpracy z innymi organizacjami (Fundacja Solidarności Międzynarodowej, Zakonem Kawalerów Maltańskich) udało nam się znaleźć fundusze na kolejny sprzęt taki jak plecaki resuscytacyjne, defibrylatory i wiele innych. Natomiast przy pomocy MSW i Państwowej Straży Pożarnej zorganizowaliśmy zorganizowaliśmy i przekazaliśmy na Ukrainę w marcu 2014 roku szpital polowy na 40 łóżek. Przedstawiciele naszej podczas dostarczania sprzętu w lutym 2014 roku pojawili się również na Majdanie i odczytali tam stanowisko Zarządu Klubu w sprawie wydarzeń na Ukrainie. Naszą pomocą objęliśmy również ciężko rannych, którzy dzięki współpracy z samorządami lokalnymi i prezydentami miast (przede wszystkim Wrocławia i Poznania) trafili do polskich szpitali. W sumie taka pomoc uzyskało 11 osób. Dzięki współpracy z Fundacją Edukacja dla Demokracji udało nam się zakupić za kwotę 25 tys zł partię kamizelek kuloodpornych i hełmów z kevlaru.